De geschiedenis van HV Zwart Wit
De Fusie:
Na enkele stevige vergaderingen en gesprekken realiseerden beide clubs dat een samengaan de beste optie was. En in april 1991 werd de fusie een feit.
HV Alfa Schinnen en HV Zwart-Wit Oirsbeek worden een vereniging en er werd besloten verder te gaan onder de naam:
HV Zwart-Wit Schinnen, of het werd eigenlijk nog mooier, daar een sponsor zich meldde, en een nieuwe naam binnen de gemeente Schinnen was een feit:
H.V. Plabos Zwart-Wit Schinnen.
Bij de fusievoorwaarden werd afgesproken dat wel het “ALFA-blauw” gehandhaafd zou blijven in een gedeelte van de tenue’s en de lay-out van de club.
Het geheel werd afgesloten met een memorabele wedstrijd tussen de oud Zwartwitters en Alfa-mensen. Deze wedstrijd stond in het teken van nieuwe vriendschappen en samenwerking en een gelijkspel hing uiteraard in de lucht. Ware het niet dat Ton Berendsen in de laatste seconde een bevlieging kreeg en een soort wanhoopschot op het doel van Zwart-Wit loste en wonderbaarlijk iedereen daarmee verraste, zelf ondergetekende die als scheidsrechter fungeerde. Alfa sloot dus hun bestaan af met een minimale overwinning op hun eeuwige rivaal, die nu hun wapenbroeders werden. Een behoorlijk succes zou hieruit voorvloeien.
Het nieuwe seizoen werd dan ook gestart in de competitie onder deze voorwaarden en met de trainer Jo Hanckmann, oud trainer van Alfa en oud speler van Zwart-Wit. Een man met ruime ervaring (vele interlands op zijn naam en oud speler van het roemruchte Sittardia). Een betere optie hadden we niet kunnen bedenken en al in het eerste jaar wisten de HS1 kampioen te worden en te promoveren naar de toenmalige Derde Divisie. Ook het tweede team liet van zich spreken onder de coaching van assistent-trainer Jo Reubsaet werd een tweede plek gehaald, achter kampioen BDC’90 (ook al een fusieclub). Promotie van dit team was daarmee ook een feit. Een detail hiervan is dat het tweede team tot op vandaag nog steeds in die toenmalige Provinciale Klasse (thans 1e klasse) zich heeft weten te handhaven. Sterker nog een 5 tal keren achterelkaar wisten de mannen zelfs daar een kampioenschap te behalen. (in de periode 2002 t/m 2006). Promotie was niet mogelijk daar onze HS 1 in die hogere klassen stonden.
En daar de heren 1 met wisselend succes in die Derde Divisie (thans Regioklasse) en ook tegen degradatie vochten kwam dit enkele malen erg goed uit. Door het behaalde kampioenschap van de heren 2 hoefde heren 1 niet omlaag. Tot het seizoen 2006/2007 ging dit goed en daar het NHV wederom eens een versterkte degradatie toepaste en de heren 2 het kampioenschap niet behaalde moesten onzen heren 1 er toch aan geloven. Terug naar de eerste klasse afdeling waar ze het moesten gaan uitvechten met hun eigen reserves en diverse naburige clubs. Ook iets om naar uit te kijken.
Historie HV Alfa Schinnen
De historie van H.V. Alfa Schinnen
Deze korte weergave van de historie van de Schinnense handbalclub is mede tot stand gekomen door gebruikmaking van de jubileumuitgave:
“35 jaar H.V. Alfa Schinnen”, welke mede tot stand is gekomen mede door intensief speurwerk in de plakboeken van dhr. Jo Jennekens
De Oprichting van de handbalvereniging R.K. H.V. Schinnen
In 1956 werd onze handbalvereniging opgericht onder de naam R.K. H.V. Schinnen, als onderafdelen van het overkoepelende orgaan S.V. Schinnen. Initiatiefnemer was Hans Bost die contact had opgenomen met de heren Toon Stuyts, Lou Vroomen, Harrie Bruynzeels en Chrit Mannens. Alle bovengenoemde heren vormden het eerste bestuur aangevuld met de geestlijk adviseur Kapelaan Smeets.
Hierna werd er begonnen met een afdeling Dames.De eerste ledenvergadering vond plaats in april 1956. Twaalf dames traden toe tot de vereniging en in dezelfde week werd nog begonnen met de 1e training.
Na een paar weken trainen vormde zich een vaste kern.
Het eerste elftal werd geformeerd: L. Nijsten, M. Koch, O. Meijers, K. Notermans, G. Heil, V. Florax. Cl. Thiessen. M. Eijssen, L. Limpens, E. Spronck en E. Brouwers.
(Helaas kan er geen gebruik gemaakt worden van de foto die in het boekwerk staat afgedrukt, daar het een zeer slechte copie is van een oude zwart-wit foto)
Als voorbereiding op de competitie werd een oefenwedstrijd gespeeld tegen VITESSE uit Spaubeek.
Op 16 september 1956 werd de eerste competitiewedstrijd gespeeld.
Op 26 september 1957 werd een statutencommissie benoemd. Tevens besloot men om een clubblad uit te brengen. Het eerste nummer verscheen onder de naam “Contact” in oktober 1957.
Tijdens de winterperiode (men speelde toen alleen elfhandbal) werd er getraind in zaal Cox op “Breinder”.
Als gasttrainer trad toen op Jo Gerris, voormalig trainer van Swift Roermond.
9 februari 1959 vroeg het bestuur aan het hoofdbestuur van de S.V. Schinnen toestemming om de handbalvereniging uit te breiden met een herenafdeling. Nadat op 21 juli 1959 was nog steeds niets vernomen, besloot men dan maar zonder toestemming tot oprichting hiervan over te gaan.
Op 3 juli 1959 trad Harrie Bruynzeels af als secretaris i.v.m. vertrek uit onze gemeente. Zijn plaats werd ingenomen door de heer Larue.
De basis voor oprichting van een herenafdeling werd gelegd tijdens een voetbalwedstrijd tussen ambtenaren van de gemeente Schinnen en werknemers van het aannemersbedrijf “van de Weide” uit Thull. Jo Jennekens, die al een tijdje als medebegeleider van het damesteam optrad, speelde in het gemeentelijk elftal.
Tijdens en direct na afloop van de wedstrijd werd over de mogelijkheden van herenhandbal gesproken; Jo zou voor de leden zorgen, Hans Bost voor de rest.
Contact werd opgenomen met wijlen de heer Houtvast uit Breinder. We kregen de beschikking over een weiland aan de Hoeverveldweg. Aannemer Diederen uit Puth zou voor de doelpalen zorgen. Achteraf bleek dit echter niet nodig, omdat de s.v. Schinnen uiteindelijk toch overstag ging en we alsnog gebruik konden maken van het sportterrein “de Krekelberg”.
De eerste trainer bij de heren was Theo Schmeitz uit Sittard.
De eerste de beste wedstrijd werd verloren met 26-1; dit was tegen Wilskracht uit Geleen. Scheidsrechter was Hans Bost. Het team bestond toen uit: Herman Dols, Hans Bremen (jawel, dezelfde Hans Bremen die ook de Oirsbeekse handbalvereniging mee op zou gaan richten), Jan Passage, Zef Boesten, Jan Kersten, Hub Otten, Wil Henssen, Leon Jennekens, Piet Tillmans en Jo Jennekens himself.
Eerste Competitie wedstrijd Heren.
Twee maanden na de oprichting stond op 9 september 1959 de eeste competitiewedstrijd op het programma.
Keurig in het pak gestoken: blauw-blauw en blauw witte kousen.
Om 13.00 uur stond we op het veld van wilskracht Lindenheuvel klaar voor de beginworp. De opstelling was als volgt:
H. Dols
H. Bremen J. Passage
J. Boesten H. Bost W. Henssen
J. Jennekens P. Tilmans J. Kersten L. Jennekens H. Otten
Reserve: L. Larue
In 1960 werd gestart met zaalhandbal. Limburg was toen nog geen sporthal rijk. Men had de beschikking over de garage Kelleners uit Susteren. Door de week stallingsruimte voor autobussen; ’s Zondags handbal. Wat een tijden!
Een leuke anekdote uit deze tijd: Jan Passage gooide een T.L.-lamp aan diggelen, vervolgens moest eerst het glas verwijderd worden, alvorens de wedstrijd vervolgd kon worden.
Intussen begon de ledengroei en kon men 2 herenteams en een damesteam op de been brengen.
In 1961 werd het eerste lustrum gevierd, het feestelijk tintje werd nog vergroot door het ongeslagen kampioenschap van het 1e herenteam.
De vereniging bleef in ledental maar groeien.
Hans Bost trad i.v.m. ziekte in 1962 af als voorzitter en werd opgevolgd door wijlen de heer Larue.
In 1966 het tweede lustrum. Hans Bost werd benoemd tot erevoorzitter en Oda Jennekens als lid van verdienste.
Onze competitiewedstrijden werden gespeeld op de nieuwe markt (tegels). Dit werd nu door de bond verboden.
De gemeente gaf tenslotte toestemming om uit te wijken naar de oude markt.
Wederom een noodoplossing want ook nu: geen kleedgelegenheid.
Daarvoor moesten de speelsters en spelers uitwijken naar Café Bruls (ong. 200 mtr. Lopen).
Twee kampioenschappen 1967 dames 1 en heren 1 veld
Na een schitterende competitie konden de dames o.l.v. Jo Jennekens de titel binnen halen.
De laatste wedstrijd werd zelfs heel duidelijk: Minor uit Nuth werd met de alleszeggende uitslag van 29-4 van de grasmat geveegd.
De kampioenstitel was binnen.
De Kampioenen van toen waren:
Mia Wierts – Hannie Vlasveld – Elly Kusters – Ans Gralla – Jeanne Menten – Marlou Schouteten – Toos Meels – Lisette Meels – Erne de Jong – Mia Menten – Oda Jennekens – Tiny Palmen.
En dan de Heren.
De kampioenen:
Harry Cuypers – Wiel Henssen – Jena Meys – Leon Jennekens – Wid Nordhausen – Math Smeets – Ben Renkens – Frans Limpens – Jo Jennekens – Math Jennekens.
Trainers: Kersemakers – Notermans – Zijlstra
n.b.:
Dhr. Kersemakers werd na 3 maanden ontslagen
Dhr. Notermans was genegen de trainingen over te nemen, maan dan wel voor maar 2 maanden en niet langen; we moesten dan een nieuwe gevonden hebben.
In die tijd werd dhr. Zijlstra bereid gevonden om de rest van het seizoen de trainingen te verzorgen.Hij kreeg al gauw de bijnaam: Jelle zal wel zien.
En Schinnen had het ook al vrij vlug gezien: Zijlstra kreeg geen nieuw contract meer aangeboden.
Ondanks deze trainersperikelen is ons herenteam toch kampioen geworden; een enorme prestatie.
Het begon met elfhandbal en nu einde seizoen 68/69 is het afgelopen.
Elfhandbal moest wijken voor het steeds populairder wordende zevenhandbal.
Onze laatste wedstrijd elfhandbal was een uitwedstrijd tegen Beatrix uit Vlodrop; toevallig ook de ploeg waar we in 1959 de allereerste wedstrijd van hadden gewonnen.
13 jaar handbal in Schinnen en we hadden nog steeds geen eigen speelveld en nog geen gelegenheid om ’s winters binnen te kunnen trainen.
We kregen het patronaat toegewezen dat sterk vervallen was.
Er was echter een “klein” probleem: we mochten van het kerkbestuur GEEN ballen gebruiken. Hoe kan men nou trainen zonder bal.
Er was maar een oplossing: er werden stoffen ballen gekocht, maar deze hielden het slechts 2 weken uit.
Hierna werd besloten om toch maar weer buiten te gaan trainen en er werd gekozen voor de Nieuwe Markt. Sneeuw, regen en vrieskou trotserend.
En ook hier waren problemen: namelijk de twee dienstdoende lampen op de markt waren kapot; dus geen licht.
Brieven bij de gemeente hielpen niets.
Middels schijnwerpers en verlengkabels werd via het huis van Jo Jennekens de Nieuwe Markt verlicht zodat er getraind kon worden.
Eigen clubblad
Nadat waarschijnlijk het eerste clubblad om de een of andere ter ziele was gegaan volgde toch weer een oprichting van een volgende clubblad-redaktie.
Op 10 september 1969 was het dan zover: ons eigen clubblad rolde van de pers.
De redactie was in handen van Lou Larue, Jan Knarren en Jo Jennekens.
Het clubblad werd het visitekaartje van onze vereniging.
Ons eigen clubblad ging nog steeds door het leven zonder naam. Er werd een prijsvraag uitgeschreven waarop geen inzendingen binnenkwamen.
Toen kwam Jo Jennekens met de naam: “Oos Journaal”, die door de rest van de redactie werd aangenomen.
Handbal op eigen benen
Oorspronkelijk vormden de handbalclub, de voetbalclub en de wandelclub samen de S.V. Schinnen.
De wandelclub was al een tijdje uitgetreden omdat er niet viel samen te werken met de voetbalclub.
Op de jaarvergadering in 1969 besloten ook wij, unaniem, om uit te stappen; omdat de samenwerking met de voetbalclub onmogelijk was.
In 1970 werd gestart met een jeugdteam, de heren aspiranten.
Wij zorgden in 1970 voor 25 nieuwe abonnees voor de Limburger en ontvingen als tegenprestatie 25 trainingspakken.
In 1971 werd het derde lustrum gevierd met 2 kampioenschappen.
Tevens schonk Ger Michiels nieuwe truitjes.
Eindelijk - een "echte" sporthal
Eindelijk na vele jaren te hebben gezworven van hot naar haar, konden we eindelijk eens trainen in een echte sporthal.
Weliswaar in Hoensbroek maar toch was iedereen tevreden.
Ons trainingsuur was van 23:00 tot 24.00 uur, maar dat mocht de pret niet drukken.
Op 2-7-1972 werd S. Klonen als 150e lid ingeschreven.
R.K. H.V. SCHINNEN wordt H. V. ALFA SCHINNEN
Op 17 maart 1973 werd de naam H.V. Schinnen omgedoopt in Alfa Schinnen.
Initiatiefnemen was dhr. Hub Damoisaux. Samen met Jo Jennekens bezocht hij de Alfa-direktie met de mogelijkheid om te proberen de Alfa-brouwerij als sponsor aan te trekken.
Dhr. Meens stemde na enkele gesprekken toe.
De financiële steun welke wij van de Alfa-brouwerij kregen was zodanig dat wij met een rustiger gevoel de toekomst onder ogen konden zien.
De naam van de vereniging luidde dus H.V. Alfa Schinnen.
Tevens stak de Alfa-brouwerij het eerste team in het nieuw.
Verder werd in 1973 voor de eerste keer het gouden paasei gehouden. De eerste winnaar werd Rob Hugel.
Dit zou voortaan ieder jaar op paaszaterdag plaatsvinden, tot aan het einde van het bestaan van de vereniging.
Ons eigen clubblad ging nog steeds door het leven zonder naam. Er werd een prijsvraag uitgeschreven waarop geen inzendingen binnenkwamen.
Toen kwam Jo Jennekens met de naam: "Oos Journaal", welke door de rest van de redactie zonder tegenstemmen werd aangenomen.
21 januari 1974 werden we als vereniging Koninklijk erkend.
Intussen bleven we maar kampioenen leveren.
Een van de hoogtepunten op handbalgebied vond plaats in 1975.
Onze heren aspiranten werden KAMPIOEN VAN LIMBURG.
Na het behalen van het kampioenschap in hun afdeling en het winnen van de wedstrijden om de Zuid-Limburgse titel diende er nog gespeeld te worden voor de Limburgse titel.
De beslissingswedstrijd vond plaats in Vlodrop: Alfa Schinnen (kampioen Zuid) en Swift Roermond (kampioen Noord).
Pas na verlenging trokken onze aspiranten aan het langste eind.
De aanvoerder, Leon Cuypers, mocht uit hand van Mgr. Boymans de fraaie wisselbeker in ontvangst nemen.
20 jaar handbal in SCHINNEN
Op 12 mei 1976 bestond onze vereniging 20 jaar.
Het mooiste kado voor ons was een eigen handbalveld.
Eindelijk na 20 jaar een eigen sportcomplex.
Een prachtig asfaltterrein met twee grasvelden.
De bijbehorende kleedlokalen hebben we zelf gebouwd met hulp van de heren Bart Larue en Charel Delahaye. Deze twee zorgden voor het metsel- en tegelwerk.
Bij het afvoegen werden we nog geholpen door de heren: Theo Larue en Jan Goessens.
De rest van het werk werd verzorgd door onze eigen leden.
Op zaterdag 19 juni 1976 werd het complex ingezegend door deken Keulen, waarna burgemeester Kurvers voor de officiële opening zorgde.
De muzikale omlijsting werd verzorgd door de fanfares van Puth en Schinnen.
In het zaalseizoen 1976/1977 was een nieuw hoogtepunt voor onze vereniging. Ons heren senioren 1 team werd kampioen in de provinciale klasse; dit gebeurde met de volgende spelers:
Jack Rietbroek (trainer/speler),
Ger de Jong,
Jan Schonbrodt,
Huub Meyers,
Frans Mouchart,
Toine Voeten,
Pierre Pepels,
Frans Larue,
Jan Larue,
Math Boesten,
Harrie Schonbrodt.
I.v.m. versterkte promotie moest Alfa in Tegelen aantreden tegen de Brabantse kampioen P.S.V. uit Eindhoven.
Alfa won met 23-16 en mocht een week later naar Zevenaar voor het spelen van promotie-wedstrijden naar de tweede divisie.
Op de Nieuwe Markt stond de bus klaar voor het vertrek naar Zevenaar.
Om 13.15 uur trad Alfa aan voor zijn eerste wedstrijd tegen Trias uit Nijmegen: Alfa won met 19-12.
De volgende tegenstander was D.F.S. uit Sappermeer.
Alfa won ook deze wedstrijd met 23-19 en de promotie was een feit.
Dit zaalseizoen 1976/1977 was het beste seizoen voor onze vereniging.
Niet alleen vanwege de hierboven genoemde promotie, maar ook vanwege de heren Junioren naar de provinciale klasse.
Tevens promoveerde ons dames senioren 1 team naar de eerste klasse.
Bekercompetitie 1977
In 1977 werd gestart met een bekercompetitie en als klap op de vuurpijl werd deze gewonnen door Alfa Schinnen.
Dit gebeurde na een zinderende finale tegen Fortuna uit Geleen.
Deze werden notabene in het eigen hal geklopt met 18-12.
In hetzelfde seizoen werden de heren zelfs nog bijna kampioen, maar ze moesten het afleggen tegen Sittardia-2.
Wegens hun verdiensten voor de vereniging werden 3 leden tot erelid benoemd.
Dit waren de heren: L. Meens (direkteur Alfa Brouwerij)
A. Eijssen
M. Passage
Degradatie heren uit de 2e divisie
Na een verblijf van 3 jaar in de tweede divisie degraderen onze heren naar de derde divisie.
Deze degradatie betekende verder het vertrek van een vijftal spelers. Jammer, maar het was niet anders.
25e KAMPIOENSCHAP VOOR JO JENNEKENS
Dames ongeslagen kampioen veldhandbal 1979.
Een gelijkspel en 13 overwinningen betekende het ongeslagen kampioenschap voor Jo Jennenkens en zijn dames.
Tevens betekende dit kampioenschap het 25e voor Jo Jennekens als trainer.
In datzelfde jaar werden onze dames aspiranten zowel kampioen op het veld als in de zaal.
Dit kampioensteam was misschien wel het meest succesvolle team dat onze vereniging ooit gekend heeft.
Talloze kampioenschappen bij de pupillen, aspiranten en junioren.
Het team bestond uit:
Yvonne Smeets,
Miriam Jennekens,
Christel Noortmann,
Marleen Zelissen,
Marika Alberts,
Noor Beckers,
Monique Dreissen,
Marie Jose Bindels,
Marion Delarue.
Trainer: natuurlijk Jo Jennekens.
Verdere degradatie voor de Heren!
De heren degradeerden vervolgens ook uit de derde divisie.
Er kwam toen een nieuwe trainer t.w. dhr. Frans Blom.
Frans Blom kreeg een zware taak op zijn schouders gelegd.
In Mei 1981 was het dan zover, de vereniging bestond 25 jaar en dat was natuurlijk een reden om een geweldig feest te organiseren.
Voor de organisatie werd zelfs een heus Feestcomité opgericht, dat onder leiding stond van Dhr. Jeu Zautsen.
Het programma van toen was:
Er werd begonnen met het traditionele Oranjetournooi.
Verder een heel drukke receptie die gevolgd werd door een gezellige feestavond.
Voor de jeugd werd er speciaal een film gedraaid die ook in de gemeente Schinnen was opgenomen door Dhr. van der Linden, een vermaard filmer uit Schinnen.
Verder was er een disco-avond voor de jeugd en de wat ouderen.
Zondags was er Frühschoppen m.m.v. De Originale Schintaler en ‘s-middags was er een zeskamp voor diverse ploegen uit de gemeente.
Tijdens dit feest werd Jo Jennekens gehuldigd voor zijn werkzaamheden voor onze vereniging. Door de voorzitter van het Nederlands Handbal Verbond werd hij onderscheiden met de erespeld in zilver.
Dit feest was een groots feest voor een grootse vereniging.
Een "eigen sporthal"
Vanwege de herindeling van de Limburgse gemeenten in 1982, worden de twee gemeenten Schinnen en Oirsbeek samengevoegd.
Zodoende komt er in de “nieuwe” gemeente Groot Schinnen een sporthal. Deze sporthal “in den Pollack” te Oirsbeek wordt nu tevens de nieuwe thuishal van Alfa Schinnen.
In ditzelfde jaar bereiken de heren senioren opnieuw de bekerfinale, maar werd er helaas verloren van Blauw Wit 2 uit Neerbeek (nu BFC).
Bezoek van Duitse gasten uit Frankfurt
Van 9 tot 12 April 1982 hadden wij bezoek van een Duitse handbalclub; FTG 1847 Frankfurt.
Ze werden gehuisvest bij onze eigen leden, waar zij het hele weekend zouden vertoeven.
Voor de Zaterdag stond er een sportprogramma gepland.
De seniorenwedstrijden werden allemaal in ons voordeel beslist; maar door het leeftijdsverschil werden de jeugdwedstrijden allemaal verloren.
De Zaterdag werd afgesloten met een “verbroederingsfeest”; dat gehouden werd in Café Cuypers te Thull.
Dit feest ging door tot in de kleine uurtjes en de sfeer tussen beide verenigingen was heel erg goed.
Daarom vonden wij het ook heel erg jammer toen onze Duitse vrienden na dit geslaagd handbalweekend weer huiswaarts gingen.
Wederom degradatie voor de heren!
De problemen voor ons 1e heren seniorenteam gingen verder. Ondanks het goede werk van trainer Frans Blom degradeerden ons eerste team verder naar de eerste klasse. We gingen weer handballen op afdelingsniveau.
Deze degradatie ging ook gepaard met het afscheid van trainer Frans Blom. Deze nam na 4 jaar lidmaatschap afscheid van onze vereniging.
We nemen afscheid van een vakman en een zeer gezellig mens.
Hij werd opgevolgd voor een jaar door Jos Mevis; oud lid van Sittardia en voormalig speler van Alfa Schinnen.
Financiële problemen - De 1e zwarte bladzijde!!
In 1985 wordt de hele vereniging bekend gemaakt dat we een financiële schuld hebben van ongeveer Fl. 25.000,-.
Deze schuld is ondermeer ontstaan door :
* activiteiten die qua financiën tegen vielen.
* minder belangstelling van de leden bij acties.
Tijdens de ledenvergadering komt er een nieuw bestuur die zal proberen om de financiële problemen weg te werken.
In dit bestuur neemt o.a. zitting Dhr. Wim Timmer, een financieel vakman, die later ook de financiële problemen tot een minimum zal verkleinen.
Na een afwezigheid van enige tijd wordt op 23-01-1986 ons clubblad weer nieuw leven in geblazen. Dit gebeurde onder de bezielende leiding van “alweer” Jo Jennekens. De bedoeling van het clubblad is om alle activiteiten binnen de vereniging bekend te maken en te verslaan.
Dit jubileum ging bijna onopgemerkt voorbij. Wel werd er een receptie gehouden tijdens het jubileumtournooi. Hier werd o.a. Jo Jennekens gehuldigd voor 30 jaar trouwe dienst. Verder waren er weinig feestelijkheden rondom dit feest; iedereen wist dat er hard gewerkt moest worden om de opgelopen schuld weg te werken.
Wel werd er we dat jaar een financiële bijdrage van de gemeente verkregen met de bedoeling om hiermee de kleedgelegenheid nabij ons handbalveld op te knappen.
Ons 1e heren seniorenteam promoveert dit jaar ongeslagen naar de provinciale klasse.
Dit gebeurt onder leiding van weer een oud speler, Dhr. Jack Onink.
Tevens werd dit team uitgeroepen tot sportploeg van de gemeente Schinnen.
Gedurende het zaalseizoen werd er door de heren senioren vaak gepraat over de hygiëne in de verschillende sporthallen waar ze moesten spelen.
Het viel de groep toen op dat onze “elgen” sporthal in Oirsbeek met kop en schouders boven de rest in Lirnburg uitstak.
Door de heren werd toen een gegraveerd wandbord aangeboden aan de beheerders van de sporthal; deze onderscheiding was welverdiend.
Dat de gemeente later dit jaar ook met lovende woorden kwam over onze sporthal was dus meer dan verdiend.
Een pluim voor de toenmalige beheerders, o.a. Jo Jennekens en Joep Alzer.
Seizoen 1990/1991
De dames senioren stappen door uiteenlopende redenen allemaal op.
Voor de jeugd worden met de handbalvereniging H.V. Zwart-Wit uit Oirsbeek een “fusie” gesloten.
Reden hiervoor was het gebrek aan jeugdleiders en –trainers om de eigen jeugd te blijven begeleiden.
De jeugd gaat samen met de jeugd van Zwart Wit spelen onder de naam:
H.V. Zwart-Wit/Schinnen Combinatie.
De heren 1 en 2 blijven nog wel in competitie onder leiding van Dhr. Jo Hanckrnann.
H.V. Zwart-Wit Oirsbeek en H.V. ALFA SCHINNEN samen verder !!!
Sinds jaar en dag elkaars aartsvijanden op sportief gebied; toch vonden beide Schinnense verenigingen elkaar in de zomer van 1990.
De jeugdteams van H.V. Zwart-Wit alsmede de jeugdteams van Alfa Schinnen zullen samen gaan deelnemen aan de competitie 1990/1991.
In alle jeugdcategoriën is de H.V. Zwart-Wit / Schinnen combinatie nu vertegenwoordigd en onder deskundige leiding wordt de weg omhoog weer ingeslagen.
Er ligt nu een dermate stevige sportieve en organisatorische basis, dat dit in de toekomst zijn vruchten zal afwerpen.
Hierdoor hopen we dat de handbalsport in Schinnen in de toekomst weer een vooraanstaande rol zal gaan spelen.
Nadat de jeugd reeds in de zomer van 1990 was samengegaan i.v.m. een tekort aan jeugdleiders en –trainers was het nu de beurt aan de heren senioren.
Binnen de vereniging hadden we problemen, een tekort aan bestuursleden, te weinig sponsors en wat misschien het belangrijkste was, de motivatie bij de eigen leden was ook niet meer zo geweldig.
Omdat het laatste bestuur slechts uit 2 leden bestond, t.w. Sjir Houben en Hans Mouchart, werd er binnen de spelersgroep besloten hen bij te staan bij de fusie besprekingen.
Binnen de nog overgebleven spelersgroep was men het er over eens dat Alfa Schinnen niet zomaar van de aardbodem mocht verdwijnen.
Daarom bood men via een afvaardiging aan om mee te praten in de fusiebesprekingen.
Deze afvaardiging bestond uit de volgende personen: Willy Pepels, Leon Cuypers, René Penders en Jos Jetten.
Samen met de overgebleven bestuursleden werden de gesprekken met Zwart Wit begonnen.
Bij deze eerste gesprekken bleek reeds, dat de beide verenigingen een betere band hadden dan in het verleden.
Verder bleek dat de problemen die een fusie in de weg konden staan, wel op te lossen waren.
Samen met de spelersafvaardiging kon het bestuur de fusie rond maken.
Mede dankzij het vlekkeloze verloop van de besprekingen vroegen nagenoeg alle spelers van Alfa Schinnen overschrijving aan naar de nieuwe vereniging.
Wat de toekomst van de nieuwe vereniging zal brengen zal in het komende seizoen duidelijk worden.
De nieuwe vereniging zal verder gaan onder de naam:
H.V. PLABOS ZWART-WIT SCHINNEN.
Er wordt verdergegaan met de toenmalige trainer van Alfa Schinnen: Jo Hanckmann.
Deze wordt geassisteerd door Jo Reubsaet die ook de coaching van het tweede seniorenteam voor zijn rekening zal gaan nemen.
Gezien het feit dat beide eerste teams, dan van Zwart-Wit en dat van Alfa Schinnen, uitkwamen in de provinciale klasse zal wat het handbal betreft gestreefd worden om het nieuwe eerste team zo snel mogelijk te laten promoveren naar de derde divisie.
Voor het tweede team, dat start in de eerste klasse, zal dan de weg vrij gemaakt worden om ook op provinciaal niveau te kunnen gaan spelen.
Historie HV Zwart-Wit Oirsbeek
De historie
van H.V. Zwart-Wit OirsbeekDeze korte weergave van de historie van de Oirsbeekse handbalclub is mede tot stand gekomen door gebruikmaking van enkele gegevens welke uit clubbladen is gehaald.
Een volledige weergave van de geschiedenis van de Oirsbeekse handbalclub is helaas (nog) niet mogeljk, daar er niemand is die de volledige versie van de geschiedenis kent.
Alvorens met de geschiedenis van HV Zwart-Wit te beginnen, wil ik hierbij mijn informatiebronnen noemen die mij op weg hebben geholpen om tot dit overzicht te komen.
In ons toenmalig clubblad “Zwart op Wit” van januari 1982 heeft, de onlangs overleden (2 februari 2002), Leo Smits een start gemaakt met “de Geschiedenis van Zwart-Wit”.
Ik zal de meeste tekst hiervan letterlijk overnemen, aangevuld met enig nieuw materiaal aangeleverd uit gesprekken met leden, oud-leden, kranten en andere media.
Jo Reubsaet, Heerlen 14-02-2002.
”De Geschiedenis van Zwart-Wit”.
Januari 1982 Leo Smits († 02-02-2002).
De oprichting.
In het jaar 1957, aan de vooravond van het 25-jarig huwelijksfeest van het echtpaar Alzer, kwamen in een huis aan de Berkenstraat in Oirsbeek enkele mensen bij elkaar om dit feest voor te bereiden.
Behalve het feest werd er ook over andere dingen gesproken, en een daarvan was sport met daarbij natuurlijk Handbal.
Andreas Alzer en zijn zoon Joep hadden in Duitsland gehandbald, en een andere aanwezige Hans Bremen, handbalde in die dagen bij het buurdorp Schinnen (het latere ALFA-Schinnen).
Uit het gesprek van die avond bleek dat er bij die mensen grote interesse bestond voor het oprichten van een handbalvereniging in Oirsbeek.
In de dagen erna ging men zoeken naar meer belangstellenden voor handbal in Oirsbeek. En men vond ze, wat te denken van de namen als: Roberts, Schobben, Snickers en Hanckmann. Deze laatste naam zullen we nog vaak tegen komen, want deze familie groeide uit tot de nog toe grootste leverancier van spelers aan onze vereniging.
Zoals gebruikelijk is, moest voor de nieuwe vereniging een naam gezocht worden. En tijdens een bijeenkomst in café Deumes, het toenmalig clublokaal, werd eerst gedacht aan de naam van de plaatselijke voetbalclub “ADVEO”, maar omdat er gevaren kleefden aan het gebruik van een bestaande naam voor een nieuwe vereniging werd dit voorstel afgedaan.
Een ander voorstel was “Zwart-Wit”, en hier waren dan ook geen problemen mee.
De handbalvereniging ”Zwart-Wit” was geboren.
Met deze naam dacht men toen goedkoop uit te zijn, daar men kon spelen in een zwart broekje en een wit shirt. Maar mede door dat wit shirt ontstonden er weldra problemen, omdat volgens het NHV reglement de thuisclub zorg moest dragen voor een afwijkend tenue, indien beide clubs een gelijkend tenue hadden.
Men ging op zoek naar andere truitjes en men kwam terecht bij de heer Westerhof, bezitter van het toenmalige textielwinkeltje “De Bazaar” in Oirsbeek. Hij kon witte shirts leveren met een zwarte “V” over de borst.
De problemen omtrent de clubkleuren waren daarmee opgelost.
Niet opgelost waren echter de financiële problemen, want de nieuwe shirts moesten natuurlijk ook betaald worden.
Hetgeen inhield dat Zwart-Wit en bedrag nodig had van 200 gulden inclusief de bondscontributie. Dit leverde een groot probleem op, want men beschikte niet over zo’n groot bedrag. Besloten werd om naar de “Boerenleenbank”te gaan en daar het nodige geld te lenen. Makkelijker gezegd als gedaan, daar de bank eiste dat voor zo’n kapitaal twee man garant moesten staan.
In eerste instantie waren dat Sjir Schobben en Wout Roberts, ze waren bereid om garant te staan. Maar door omstandigheden moest Sjir afhaken, en na een lang gesprek met de bank heeft Wout Roberts zijn meubilair als onderpand ingezet, waarvan hij naar eigen zeggen nooit spijt van heeft gehad.
De zaak was rond en HV Zwart-Wit is een feit.
Men was nu met genoeg mensen bij elkaar en kon starten met handbal.
Om te beginnen kwam er een bestuur, dat toen al werd aangevoerd door ons aller “good-old” Hans Bremen als voorzitter.
Een geschikte accommodatie om te trainen en te spelen werd gevonden op het voetbalveld wat nog gelegen was aan de Bellenkampweg.
De taak als eerste trainer van de nieuwe vereniging werd door Joep Alzer op zijn schouders genomen, en zo werd ook op het veld vorm gegeven aan de handbalclub die vanaf toen de naam H.V Zwart-Wit meedroeg.
Na een beginperiode, waarin alleen maar getraind werd, kwam het moment dat Zwart-Wit zijn eerste wedstrijd ging spelen. Dit was een vriendschappelijke wedstrijd tegen Schinnen en dit duel leverde meteen de eerste overwinning op.
Daarna volgde meerdere wedstrijden op vriendschappelijke basis en na veel oefenen en vooral veel reizen (te weten dat toen bijna niemand een auto bezat, en elke afstand per fiets werd overbrugd).
Uiteindelijk begon voor Zwart-Wit in 1958 de eerste competitie georganiseerd door het Nederlands Handbal Verbond.
Deelname was er voor een herenteam (dames hadden we toen nog niet), en het mag zeker een prestatie heten dat Zwart_wit toen hoog eindigde in de stand van hun eerste competitie.
Een jaar later was er al reden tot feesten, De mannen van Zwart_wit behaalden hun eerste kampioenschap, hetgeen in de jaren erna nog vaak herhaald zou worden.
(Dit is bij ons binnengekomen via een gesprek van Leo Smits met Hans Bremen).
Op 1 juni 1961 kwamen bij Zwart-Wit diverse verzoek om over te gaan tot een oprichting van een damesafdeling.
Er waren spoedig genoeg dames die genegen waren om te gaan handballen.
We speelden toen nog elfhandbal (dit was natuurlijk ontzettend vermoeiend voor het vrouwelijk schoon).
De trainingen startten aan de Bellenkampweg, wetend dat er door de week gewoon koeien liepen en ’s-Zondags het “stadion” van Oirsbeek bemest was met verspreide koeienpoep, daarbij genomen dat de grasmat gelijk een knollentuin was, lieten de dames zich er niet van weerhouden om de trainingen goed en regelmatig te bezoeken.
Het mannelijk gedeelte van de vereniging was ook goed vertegenwoordigd tijdens deze trainingen, om hun vrouwelijke collega’s aan het werk te zien.
Dit was in Oirsbeek nog nooit vertoond.
De tijd brak aan om aan de competitie te gaan deelnemen, waardoor het eerste probleem ontstond: de tenue’s.
In die tijd moest men de waarden en normen nog naleven en met in acht neming van de goede zeden was dat niet gering.
De dames moesten spelen in een rok, rokhoogte tot aan de knie.
Door toedoening van anderen kregen we een adres van een vereniging die ter ziele was gegaan, en voor de prijs van 75 gulden konden we de vereiste kleding aanschaffen. Hetgeen moeilijk genoeg was daar ook toen onze vereniging armlastig was.
De eerste wedstrijd was een succes voor ons en voor de toeschouwers die in grote getale aanwezig waren.
Vragen van onze kant:
- Wie kan ons helpen aan de naam van de eerste (1e) trainer van de dames-afdeling?
- Wie waren de leden van het damesteam?
- Tegen wie speelden de dames hun eerste wedstrijd?
Vanaf 1961 hadden we dus een heren en een dames team. Hoelang dit dames-team heeft standgehouden is niet bekend, wel weten we dat vanaf die tijd niet onafgebroken dames bij Zwart-Wit hebben gehandbald.
Over de vervolgtijd van zowel heren als dames is maar weinig bekend, mede daar er maar weinig werd opgeschreven en vergaderingen niet werden genotuleerd.
Wel in ons verenigingsarchief vonden we nog enkele diploma’s die door het NHV werden verstrekt bij het behalen van een kampioenschap.
En daaruit blijkt hoe succesvol ons 1e herenteam wel was.
- In de zaalhandbalcompetitie 1965-1966 werden onze heren kampioen in de klasse 2A.
- In de zaalcompetitie van 1966-1967 stoomden ze door, daar ze ook in de eerste klasse het kampioenschap behaalden.
Zwart-Wit kwam wat de heren betreft dus in die jaren als een echte topper uit de bus van onze afdeling.
In deze tijd begon ook het ledenaantal te groeien, bewijs hiervan vinden we wederom terug in de diploma’s. In de veldhandbal-competitie 1969-1970 werden onze Dames-Junioren kampioen in de 3e klasse, en een jaar later de Heren Senioren-2 kampioen veldhandbal in de 4e klasse. (waar is de tijd gebleven! Nu, anno 2002, zijn er nog maar 2 klassen in de veldcompetitie!)
In deze periode regende het kampioenschappen. Vooral in de categorie Heren-Senioren. Maar na 1970 werd dat anders. De dames maar ook de jeugd meldde zich als handbalkampioenen.
Zoals gezegd bleven de heren het ene na het ander kampioenschap behalen, en ze werden daarin vergezeld door de dames junioren in 1970, heren senioren 2 in 1971, dames aspiranten en pupillen in 1974. Het is dan ook leuk om te weten dat deze teams tussen juli 1970 en juli 1974 maar liefst 9 kampioenschappen behaalden.
Maar niet alleen deze ereplaatsen zijn belangrijk, nummer 1 blijft het spelplezier dat velen in de handbalsport hadden gevonden en waardoor een succesvol voortbestaan na de lastige beginjaren was verzekerd.
Een van de grondleggers van zevenhandbal-toernooien is ook Zwart-Wit Oirsbeek.
Rond 1970 werd ons eerste toernooi in onze gemeente georganiseerd, dit werd een groot succes zodat het uitgroeide tot een jaarlijks terugkerend feest.
Een leuke anekdote hierover verteld door de toenmalige voorzitter Hans Bremen: Het eerste internationale zevenhandbal toernooi in Oirsbeek werd georganiseerd met gemengde gevoelens.Er waren grote meningsverschillen betreffende veldhandbal (lees: elfhandbal) en zevenhandbal. Niemand wist hoe het verder moest gaan.
De oproerkraaiers in Oirsbeek speelden een gevaarlijk spel. Het Zwart-Wit van toen was bijna WIT-ZWART geworden. Het was van het grootste belang dat ons toernooi een succes zou worden.
De organisatie liep op volle toeren. Toonaangevende teams hadden zich ingeschreven, zoals: Swift (Roermond), Urach (Zuid-Duitsland), Sittardia, V & L, Wesel, Moers, Duren en vele anderen. Wij hadden een zeer goede bezetting op het toernooi. Vele bondsbestuurders volgden alles met argwaan. Zoveel sporters, centrale tijdaangeving. Zou het een flop worden?
De start was gepland om 11.00 uur 's morgens. Alles werkte perfect. De geluidsinstallatie was tot en met getest. Alle ogen waren gericht op Zwart-Wit.
Centrale tijdaangeving. De procedure is ons thans allen bekend. "Zijn de scheidsrechters klaar, zijn de teams klaar, dan volgt nu het beginsignaal". Echter: geen signaal, de versterker was naar de knoppen. Sommigen hadden een big smile. Centrale tijdaangeving, hmmm. In een recordtempo werd de versterker van de kerk van Oirsbeek gehaald, uiteraard met toestemming van onze geestelijke adviseur Kapelaan Schreinemakers. Met een vertraging van een half uur kon er toch worden gestart en werd het toernooi toch nog een groot succes.
Mede door de toenemende deelname voor wat betreft het aantal teams, zowel nationaal als internationaal, maar ook het niveau groeide uit tot een van de top-toernooien in onze regio, zo niet in ons land.
Dit toernooi is van groot belang geweest in de ontwikkeling van onze vereniging. Zwart-Wit kreeg bekendheid in binnen- en buitenland en dit resulteerde in het feit dat we zelf vele toernooien gingen bezoeken en dat dit vaak succesvol gebeurde blijkt uit de vele bekers en trofeeën die men in die tijd in de wacht sleepte.
Ook getuigen uit deze tijd zijn de oorkonden die onze dames kregen voor hun deelname aan een internationaal zaalhandbaltoernooi in het Duitse Repelen. Of het bezoek aan Berlijn wat menig ouder lid onder ons nog wel wat van weet.
Ook nog niet zolang geleden (rond 1983) waren alle jeugdteams met succes of iets minder te bewonderen in het zeer bekende en grootse toernooi van Kreasa Houthalen in België, deze werden enkele malen bezocht met overnachting, een heel karwei op zich.
Maar het is niet alleen in verre omtrek dat Zwart-Wit bekendheid verwierf. Veel belangrijker is het dat Zwart-Wit in de eigen gemeente, en zeker bij de jeugd een grote populariteit kreeg. En dat resulteerde weer in een enorme ledengroei, waardoor er nog meer teams ontstonden en daaruit vloeiden ook weer goede prestaties en kampioenschappen.
Hoofdstuk 7: Nog meer prestaties:
We zijn inmiddels aangeland in het jaar 1974.
In dit jaar werden onze Heren Senioren-1-team kampioen in de 1e klasse en promoveerde naar de Provinciale Klasse. Dit betrof de veldcompetitie, het jaar hiervoor waren deze heren reeds gepromoveerd naar dit niveau voor wat betreft de zaalcompetitie.
Met het spelen in deze klasse was Zwart-Wit, voor wat betreft Limburg, aan zijn top gekomen. Mede door deze hoge notering werd het wat stiller rond onze club. De jeugd die zo vele kampioenschappen had behaald liet opeens niets meer van zich horen, tenminste wat ereplaatsen betrof.
In de navolgende drie jaar werden geen kampioenschappen meer behaald, maar dat zei niet dat Zwart-Wit in die tijd dood was. Ons eerste team heren speelde nog steeds heldhaftige wedstrijden in de Provinciale Klasse. Wie herinnerd zich niet de volle zalen in Hoensbroek, Nuth, Waubach en Sittard enz. Veldslagen tegen Alfa, Minor, Olympia, HVS, de reserves van Sittardia enz, enz.
Zwart-Wit leefde maar pas in 1977 kwam er weer een prestatie van niveau, de Heren Junioren 1 en 2 o.a. behaalden de kampioenschappen in hun poule.
Maar het eerste team was toen over z'n top heen en moesten helaas een stapje terug, maar positief bleef toch dat we een enorme groei in de breedte hadden gemaakt.
In de jaren daarna gingen we door en behaalde regelmatig toch nog wat successen binnen, met als volgens mij het hoogtepunt het behalen van een heus officieel kampioenschap van Nederland voor bekerwinnaars in Tilburg. Deze prestatie werd behaald door het toenmalige Heren Adspiranten 1 in het jaar 1984( of in die buurt), wie het nog weet mag me dit vertellen en liefst met de namen van alle spelers en begeleiders van toen?
Trainer was Jos de Koster, leider Jo Reubsaet maar om niemand te vergeten worden er nog geen spelers vermeld van dit roemruchte team.
Hoofdstuk 8: De accommodatiesNa de aangehaalde successen wil ik het nu eens hebben over de accommodaties waarop of waarin deze behaald werden.
Zoals reeds vermeld zijn we begonnen op het voetbalveld aan de Bellenkampweg.
Toen ADVEO verhuisde naar het nieuwe terrein aan de Oirsbekerweg, gingen wij mee en omdat we toen nog 11-handbal speelden, deden we dat ook op het grote (voetbal)veld.
Later gingen we over op 7-handbal en verhuisden we naar het oefenterrein van de plaatselijke voetbalvereniging. Hoewel dit veld vaak in zeer slechte condities verkeerde, is Zwart-Wit hier vele jaren gebleven. Hierop werden zelfs de thuiswedstrijden gespeeld totdat er in de gemeente Oirsbeek werd begonnen met de aanleg van een verbeterd sportpark.
Voordat we een nieuw “onderdak” voor ons was, werd ons veld omgeploegd en verhuisden we tijdelijk terug naar de Bellenkampweg. Dit veld was echter zo slecht geworden dat handbal hier onmogelijk was geworden, en daar ons eerste team team Provinciale Klasse speelden weken we uit naar Nuth, en werden de thuiswedstrijden in de hal aldaar gespeeld. Later na veel discussie werd er een noodveld aangelegd naast de voetbalvelden. Dit in afwachting van de inmiddels alweer verdwenen verharde velden. We waanden ons toen toch oh zo rijk met twee “mooie’’ asfalt-velden.
Momenteel na de fusie bezitten we geen buitenaccommodatie meer.
Dan het gebeuren binnen, een sporthal was er in het begin en ook de jaren daarna nog niet. Dit werd pas gerealiseerd in oktober 1981.
We waren dus in het begin afhankelijk van andere gemeenten en hallen, en maakten dapper gebruik van de te kleine zaaltjes in de naburige dorpen.
Ikzelf (lees Jo) herinner me nog een wedstrijd in de Rodahal van Kerkrade, maar bekend is dat er in nog oudere hallen gespeeld werd.
Thuiswedstrijden in Waubach “Terwaerden”, naderhand in Hoensbroek en Nuth, maar toch was de sfeer nummer 1.
Trainingen werden zoals gezegd in kleine zaaltjes gedaan en later in Hoensbroek en Nuth, samen met de Heren Senioren van 23.00 tot 0.30 en daarna nog een uurtje bij Jeu en Fien in de kantine. Je moest met de fiets want niet iedereen kon met de auto’s mee, dus samen uit samen thuis, fietsen en toch de volgende dag werken of naar school. Afmelden was er niet bij, je speelde en trainde te graag.
Over de terugloop van de prestaties in die tijd hoeven we natuurlijk geen reden aan te dragen, maar na regen kwam zonneschijn en we kregen onze eigen sporthal, die we als handbalclub toen in hoofdzaak moesten delen met enkele zaalvoetbalteams, volleybal maar vooral met onze latere fusiepartner Alfa-Schinnen.
Nu kunnen we pas zien hoe verwend we eigenlijk zijn, en hoe weinig dit gewaardeerd wordt.
Hoofdstuk 9: Zwart-Wit Oirsbeek wordt Zwart-Wit Schinnen.
De jaren 1990 en 1991 stonden in het teken van de fusie tussen de handbalverenigingen van de gemeente Schinnen.
Aanvankelijk met zeer veel succes en de resultaten bleven niet uit, maar de daarmee gepaard gaande problemen ook niet.
Problemen omtrent het nieuwe tenue waren snel opgelost, als er maar blauw bij zit (of niet Willy?).
Als vereniging deden we het verder sportief niet slecht, met als resultaat tot nu een klassering van zowel de Dames 1 als Heren 1 in de tweede divisie. Maar ook de gepaard gaande problematiek bleef niet uit.
Zoals zovele verenigingen binnen het handballen voelen we de dreiging om kopje onder te gaan.
Maar zoals ons allen bekende Hans Bremen jongsleden 10-februari-2002 tegen me zei in het gloednieuwe Gemeenschapshuis: ”Jo, ons clubje krijgen ze niet kapot hé, daar moet veel meer voor komen kijken”.
Dit was uit het hart van een echte Zwart-Witter, en zeker met de nagedachtenis aan de hoofdbron van deze geschiedenis, Leike Smits, is dit een meer dan terechte slotopmerking.
Tot nu toe.
Höffe
© Höffe Productions 2002
Dank aan allen die aan deze start van de geschiedenis van Zwart-Wit hebben bijgedragen en aan die, die dat nog gaan doen!!
